९. मेरो कबिता तिमीलाई

सोची रहेछु म
यसपालीको भेटघाटमा
के उपहार दिउँ तिमीलाई ?
म सँग एउटा साग्लो जीन्दगी छ
र छन् कोमल हृदयहरु
त्यहि हृदयबाट फक्रिएका
केहि सुन्दर कविताहरु छन्
तिनै कविताहरुको माला गाँसेर
तिम्रो आगमन पर्खिरहेछु
तिमी आउँने गोरेटोमा
कविताका गुच्छाहरु छरीरहेछु ।
र अन्धकार रातहरुमा
कविताका दीपहरु जलाईरहेछु
यसरी म तिम्रै लागि कविता लेखिरहेकोछु

तिम्रो आगमनको खुशीयालीमा
तिम्रो आगमनको सम्वोधनमा
एउटा कविता वनेर लेखिँदैछु
एउटा सरिता भएर फूल्दैछु
किनकी तिम्रो आँखामा कविता भएर देखिनुछ
यसरी जीन्दगीभर लेखिएका कविताहरु
तिम्रो लागि भएनन् भने
मैले कविता लेख्नुको कुनै महत्व हुदैन
यसर्थ मेरा कविताहरुको लागि
तिमी विम्व भएर आउँनु पर्छ
तिमी प्रतीक भएर छाउँनु पर्छ
तव मात्र मेरा शव्दले पूर्णता पाउँनेछन्
तव मात्र मेरा कविताले जीवन पाउँनेछन्
तव मात्र नयाँ संसारको सिर्जना हुनेछ
यदि मेरो कवितामा
तिमी प्रतिविम्व भएनौ भने
त्यो कविता अनर्थको हुनेछ
त्यसैले म भन्छु तिमी कवितामा
स्वतन्त्र विचार भएर आउँनु पर्छ
सुनौलो जिवन भएर वाँच्नु पर्छ
उज्यालो घाम भएर उदाउँनु पर्छ
तव मात्र मैले कविता लेख्नुको उदेश्य पुरा हुनेछ
त्यसकारण सोची रहेछु म
यसपालीको भेटघाटमा
के उपहार दिउँ तिमीलाई ?
म सँग एउटा साग्लो जीन्दगी छ
र छन् कोमल हृदयहरु
त्यहि हृदयबाट फक्रिएका
केहि सुन्दर कविताहरु छन्
तिनै कविताहरुको माला गाँसेर
तिम्रो आगमन पर्खिरहेछु
तिमी आउँने गोरेटोमा
कविताका गुच्छाहरु छरीरहेछु ।
र अन्धकार रातहरुमा
कविताका दीपहरु जलाईरहेछु
यसरी म तिम्रै लागि कविता लेखिरहेकोछु